Nikt z nas tutaj na ziemi nie wie dokładnie, jak wygląda niebo (1 Kor 2, 9). Wiemy natomiast, że niebo jest „miejscem”, w którym mieszka Bóg. Tam też Jezus przygotował miejsce dla każdego człowieka. Niebo jest pełne życia, światłości i pokoju. W nim będziemy mogli oglądać Boga na wieki: będzie to dopełnieniem naszej Śmierć kliniczna to temat, który dalej wzbudza wiele kontrowersji. Chodzi o związane z tym stanem spotkania z Bogiem lub ze zmarłą rodzinką. Kto przeżył śmierć kliniczną i czym jest ten stan? Niezależnie od tego, czy wierzymy w Niebo czy nie, są ludzie, którzy zarzekają się, że kiedyś je odwiedzili. Byli tam na chwilę, ale zdążyli spotkać rodzinę, znajomych, a nawet samego Boga. Takie spotkania przeżyli w trakcie śmierci klinicznej. Czym ona jest i kto ze znanych osób jej doświadczył?Śmierć kliniczna: co to takiego?Śmierć kliniczna to stan, w którym zanikają widoczne oznaki życia. Serce przestaje bić, ustaje akcja oddechowa i dochodzi do zatrzymania krążenia. Czym zatem różni się śmierć kliniczna od śmierci biologicznej? Tym, że podczas śmierci klinicznej występuje aktywność mózgu. U niektórych pacjentów można nawet przywrócić oznaki pracy serca prowadzi do uszkodzenia narządów, ale przede wszystkim mózgu. Zmiany mogą okazać się nieodwracalne. Przywrócenie oznak życia poprzez reanimacje jest możliwe tylko przez pierwsze 4 minuty od momentu wystąpienia śmierci klinicznej. Zdarzają się jednak TEŻ: Trupia farma - przerażający teren badań naukowców. Co się na nim znajduje?Śmierć kliniczna: znani ludzie, którzy ją przeżyliJedną z takich osób jest Sharon Stone, która ujrzała tunel światła i swoich zmarłych znajomych. Jak podaje Sharon twierdzi, że wszyscy przyjaciele, których spotkała w Niebie, byli dla niej mili i uprzejmi. Wszystko trwało bardzo krótko, ale aktorka uważa, że to, co widziała było prawdziwe. Później obudziła się w swoim ciele. Przyznała również, że po tej sytuacji, jej życie całkowicie się zmieniło. Kolejną słynną osobą, która stanęła twarzą w twarz ze śmiercią, jest Slash. Gitarzysta otwarcie mówi o swoich ekscesach i o tym, że zdarzyło mu się parę razy umrzeć. Jednego razu przedawkował heroinę w San Francisco. Artysta opowiada, że do jego hotelowego pokoju o godzinie 5 rano zapukali dilerzy. Mieli ze sobą narkotyk więc Slash, bez chwili zawahania, postanowił wziąć od razu wszystko. Gitarzysta obudził się w że Ozzy Osbourne przeżył śmierć kliniczną, chyba nikogo nie dziwi. Pytanie brzmi, czy jest coś, czego nie doświadczył Król Ciemności? Tutaj Was zaskoczymy! Otóż Ozzy, jakimś cudem, nigdy nie przedawkował narkotyków. Może nie istnieje taka dawka, która powaliłaby tego człowieka? Jednak artysta przeżył bliskie spotkanie ze śmiercią w 2003 roku, kiedy w trakcie jazdy na quadzie po swojej posesji, trafił na wybój i wyskoczył w powietrze, a po upadku maszyna uderzyła w niego, łamiąc mu żebra. Wokalista wpadł w śpiączkę. Ochroniarz rozpoczął Gahan z zespołu Depeche Mode również wywinął się śmierci. Po wstrzyknięciu "speedbala" (mieszanki kokainy z heroiną) artysta był w stanie śmierci klinicznej przez dwie minuty. Opowiadał później, że czuł, jak jego dusza ucieka z ciała i krzyczy. W biografii wokalisty możemy przeczytać, że sanitariusze nazywali go Kotem. Twierdzili, że wzywano ich do domu muzyka tyle razy, że musiał mieć dziewięć kliniczna: jak wygląda?Czy w stanie śmierci klinicznej ludzie widzą anioły, Boga i rodzinę? Tego nie wiemy. Według naukowców to, co widzimy w tym stanie, jest spowodowane zaburzeniami funkcjonowania mózgu, wynikającymi z niedokrwienia kory mózgowej, niedotlenienia czy naruszenia normalnej fizjologii mózgu. Powołując się na Wikipedię, najlepszą skarbnicę wiedzy, czytamy, że szyszynka w stanie śmierci klinicznej może produkować duże ilości silnej substancji psychoaktywnej. Do płynu mózgowo-rdzeniowego uwalniane są endorfiny, które hamują ból i zamiast tego odczuwamy kliniczna: straszne historieJednak ludzie, którzy byli w stanie śmierci klinicznej, opisywali rzeczy, o których nie mieli prawa wiedzieć. Taką historię przedstawia film oparty na faktach, "Niebo istnieje... naprawdę". W 2003 roku, 4-latek o imieniu Colton, przechodził operację pękniętego wyrostka robaczkowego. W trakcie zabiegu jego serce na chwilę się zatrzymało i chłopczyk przez 4 kolejne dni leżał w śpiączce. Po czterech miesiącach od tamtej sytuacji, Colton opowiedział swoim rodzicom co widział, kiedy był nieprzytomny. Twierdził, że spotkał w Niebie swoje dwie siostry. Jak się okazało, zanim urodził się chłopiec, matka Coltona, Sonja Burpo, była w ciąży, ale poroniła. Dziecko przyznało również, że widziało dziadka. Sęk w tym, że ten zmarł, zanim urodził się filmem, który porusza kwestie śmierci klinicznej, ale nie jest oparty na prawdziwej historii, jest "Linia życia" z Julią Roberts, Kieferem Sutherlandem, Kevinem Baconem i Williamem Baldwinem. Studenci medycyny postanawiają sprawdzić, co dzieje się z człowiekiem po śmierci. Przygotowują do tego salę, leki i wyposażenie do reanimacji. Każdy ze studentów przeżywa to na swój własny sposób. Film Joela PRZEGAP: Dzieci z kryształowymi oczami. Kim są i jakie niespotykane zdolności posiadają? Magnetyczna Górka - niezwykłe zjawisko koło Wałcza. Na czym polega jej fenomen? 5 najstraszniejszych cmentarzy na świecie. Oto nawiedzone miejsca, w których straszy Wierzycie w spotkania z Bogiem w stanie śmierci klinicznej? Karolina Woźniak Redaktor antyradiaI tak jak ciało chorzało przez najdrobniejszą wadę ustroju, tak dusza po śmierci cierpi za najlżejsze od zakreślonej jej planem Bożym linii, po której iść była powinna. Podziwia też każdą myślą, każdym drgnieniem czucia Bożą sprawiedliwość i najbardziej srogo nawet cierpiąc, nie buntuje się przeciw jej wyrokom.
Czy wierzysz w jakąś formę istnienia po śmierci fizycznego ciała? Czy zastanawiałeś się kiedyś, jak twoja wizja życia po życiu może wpływać na teraźniejszość? Jednych przeraża idea absolutnego końca, inni są spokojni, bo uważają, że żyją wiecznie. Prezentujemy poniżej popularne teorie i wierzenia na temat tego, co nas może spotkać po drugiej stronie. Człowiek zawsze odczuwał, że jego ziemskie życie jest tylko częścią czegoś większego. Koncepcje współczesnego chrześcijaństwa mówią o niebie, piekle i czyśćcu, jako pośmiertnym przeznaczeniu człowieka. Islam zaś, uznaje istnienie raju i określa go jako miejsce, gdzie znajdują się płynące strumyki i drzewa dające kojący cień. Są tam wszelkiego rodzaju rzeczy dające przyjemność, wyśmienite potrawy, wygodne łoża oraz towarzystwo pięknych efebów i wiecznie młodych, czarnookich dziewcząt, sławnych hurys. W hinduizmie natomiast człowiek po wielkiej ilości ponownych narodzin w cyklu reinkarnacji trafia do Świata Brahmana. W judaizmie idee życia po śmierci są dość zróżnicowane, od podzielonego na części szeolu, po koncepcje zbliżone do chrześcijańskich. Dla władców starożytnego Egiptu śmierć była tymczasowa. Dlatego też tak ważne było, by odpowiednio zadbać o ciało poprzez mumifikację, tak by było ono gotowe na drugie życie w jak najlepszym stanie. W niektórych kulturach, moment przejścia w inny wymiar mógł być obciążony pewnym ryzykiem. Przykładowo u Azteków, wszystkich zmarłych chowano razem z amuletami oraz poddanymi kremacji zwłokami psów, które miały służyć im pomocą podczas podróży w zaświaty. Może cię również zainteresować artykuł: Co się dzieje po śmierci: cztery etapy podróży duszy Źródło: Zależność od dobrych uczynków Wielki filozof starożytności – Platon – był przekonany, że po śmierci dusze ludzkie będą sądzone. Te dobre trafią na błogosławione wyspy, a te złe zostaną srogo ukarane. Na buddystów, gdy odchodzą, czeka sześć możliwości i również są one zależne od uczynków człowieka. Mogą oni narodzić się ponownie jako bogowie, półbogowie, ludzie, zwierzęta, głodne dusze lub zostać zesłani do piekieł. Jeśli byłeś za życia dobrą osobą, jest szansa, że narodzisz się na powrót w jednej z trzech pierwszych kategorii. Czy zastanawialiście się jaki wpływ na obecne życie może mieć koncepcja karzącego Boga? W chrześcijaństwie również czeka nas sąd ostateczny. Czy może on wpłynąć na nasze decyzje? Kiedy boimy się wymierzenia sprawiedliwości, możemy wieść bardzo zachowawcze i ostrożne życie. Stajemy się wtedy również bardziej podatni na manipulację za pomocą poczucia winy. W obecnych czasach można zaobserwować swoisty lęk odnośnie tego, co czeka nas po śmierci. Dowodem na to jest pewien zachodni trend. W Ameryce za kilkaset tysięcy dolarów można zamrozić swoje ciało w ekstremalnie niskiej temperaturze (-310 st. F), by powstrzymać przemianę swoich komórek do czasu, gdy medycyna znajdzie lekarstwo na śmierć i przywróci je do życia. Co się w tym czasie wydarza w polu energetycznym człowieka i jego świadomości – nikt nie jest w stanie powiedzieć. Chroniące przed szkodliwym promieniowaniem oraz wszelkim innym zanieczyszczeniem energetycznym orgonity znajdziecie w naszym sklepie Współczesne wizje twórczej świadomości Według niektórych fizyków kwantowych to życie stwarza wszechświat, a nie na odwrót. W ich koncepcji świata ciała umierają, ale po śmierci pozostaje nasza świadomość. Nie są jednak w stanie jasno określić, jak potem wygląda wędrówka naszej duchowej istoty. Cokolwiek byśmy próbowali domniemywać, należy pamiętać, że w swoim ograniczonym umyśle, posiadającym jako jedyny punkt odniesienia świat, jaki nas tu na Ziemi otacza, nie jesteśmy w stanie wyobrazić sobie nic, co choć w stopniu minimalnym nie przypominałoby naszego ziemskiego życia. Póki pozostajemy w ciałach, jesteśmy przynależni do fizycznej rzeczywistości i z tego pułapu tworzą się nasze wszelkie wizje. Istnieje pewien pogląd dający zgoła inne spojrzenie. Stawia on pytanie: Co, jeśli to wszystko, to tylko jeden wielki sen? Niektórzy naukowcy twierdzą, że tak naprawdę jesteśmy tylko marzeniem sennym wyższych bytów, których inteligencja znacznie przewyższa naszą. Nie ma na tym świecie osoby, która mogłaby jednoznacznie stwierdzić, jak wygląda i czy w ogóle istnieje życie po śmierci. Jednak gdyby istniała taka możliwość, że gdy umrzemy, to będziemy mogli wybrać jak ma przedstawiać się to życie po życiu, to co zrobimy, gdy tylko od nas zależeć będzie, jak spędzimy te wieczność? Może warto zastanowić się, jak chciałabym, aby wyglądało moje niebo i zacząć je realizować już w materialnej rzeczywistości? Może cię również zainteresować artykuł: Rytuały Śmierci i cienka zasłona między światem żywych a umarłych Magdalena Głowacka Źródła:
Jeśli (tak jak ja) wierzysz w to, że po śmierci czeka nas niebo, a co ważniejsze, w niebie czeka na nas Pan Jezus - przeczytasz tę historię z przyjemnością (choć możliwe, że równocześnie z lekką irytacją, o której niżej).
JAK WYOBRAŻAMY SOBIE ŻYCIE PO ŚMIERCI? … czyli komentarz do naszych filmów o raju w różnych religiach. Wielu chciałoby się dowiedzieć, co czeka nas po śmierci. A religie świata starają się na to pytanie odpowiedzieć. Zobaczcie jak. CHRZEŚCIJAŃSTWO - "Dom Ojca" Z Biblii wynika, że niebo wyobrażone jest jako "Dom Ojca", miejscem wielkiej radości, wynikającej z miłości jednoczącej człowieka z Bogiem. Życie w niebie u chrześcijan ma charakter wspólnotowy, a centrum wspólnoty stanowi Osoba Ojca, Chrystusa i Ducha Świętego. Chodzi tu o radość bycia rozpoznanym przez Trójcę Osób - uznane zostaną wszystkie wysiłki miłości, sprawiedliwości, pracy i cierpienia - okaże się po prostu wielkość człowieka, i to w oczach Boga. W niebie każdy będzie indywidualną osobą z całym bogactwem swego życia ukształtowanego w trakcie pobytu na ziemi. Warto pamiętać, że także w niebie będziemy różni. Co dzieje się na końcu naszego życia? Na końcu naszego życia umieramy. Śmierć to nic innego jak oddzielenie ciała i duszy. Dusza ludzka jest wieczna. Po śmierci dusza staje przed Bogiem. Na Sądzie Ostatecznym nasze ciało ponownie zjednoczy się z duszą. Nasze ciała zmartwychwstaną. Co będziemy robić w niebie? Chrześcijanie wierzą, że życie wieczne zaczyna się już tu na ziemi a nie dopiero po śmierci. Nasze życie po śmierci nie jest nowym początkiem, ale raczej wypełnieniem tego życia w łasce. Co to jest niebo? Dla chrześcijan nie chodzi tu o wypełnienie wszystkich ziemskich pragnień. Niebo nie koncentruje się na brzuchu. Niebo to obraz uczty niebieskiej. Dusza jednoczy się z tym za którym tęskni – Bogiem. To intymne zjednoczenie. Niebo to doskonałe zjednoczenie z Bogiem. ISLAM - "dżannah"(ogród) Jak zatem wygląda życie po śmierci dobrego muzułmanina? Według religii islamu, raj, do którego trafiają wierzący w Allaha, to "dżannah" - ogród, do którego dostanie się jest nagrodą za dobre czyny i wiarę. Muzułmanie wierzą, że po śmierci dusze spotykają dwóch aniołów: Nakira i Munkara, którzy wypytują o przebieg życia doczesnego oraz decydują o dalszych losach zmarłych. Kiedy anioły mają do czynienia z grzesznikami przybierają formę wielkich, czarnych, mrocznych postaci, mówią donośnym i przerażającym głosem, a ich oczy oślepiają sądzonych. Z kolei w przypadku napotkania osób bogobojnych objawiają się jako przyjaciele, o łagodnym wyglądzie, zadający pytania życzliwym tonem. Raj w Islamie wskazywany jest jako duży ogród strzeżony przez anioła Ridwana. W tym miejscu panuje przepych, bogactwo i szczęście, a ich symbolami są złote drzewa, pałace z pereł oraz fontanny z imbirem. Wszyscy są tam równi sobie i mają zawsze po 33 lata. W raju muzułmanów są domy z pereł i drzewa o pniach ze złota. Jego mieszkańcy nigdy nie śpią - Mahomet powiedział, że sen jest siostrą śmierci. Na mężczyzn czekają w raju doskonałe małżonki - hurysy. Kobiety zostaną z mężami, których miały na Ziemi. Rajskie dziewice i młodzieńcy to oczyszczone dusze. W niebie przebywać będą również aniołowie, którzy głoszą nieustannie Bożą chwałę, otaczają Jego tron. Koraniczne opisy raju zwracają uwagę na olbrzymią przestrzeń, która jest do dyspozycji zbawionych. Ogrody są niczym sady i winnice, w których zorganizowane jest życie mieszkańców. Mieszkańcy raju będą mieli poczucie pokoju i bezpieczeństwa, ponieważ będą wolni od grzechu i nie zaznają nigdy śmierci. Nie będzie między nimi sporów i waśni, kłótni ani zawiści, ponieważ każdy otrzyma wszystko w obfitości. Opis niebiańskiej szczęśliwości w Koranie jest pełen radości życia. Podkreśla się piękno stworzenia i korzystanie z jego dobrodziejstw w granicach, które wyznaczył Bóg. JUDAIZM: Olam Haba (Przyszły Świat) Jak zatem wygląda raj według żydów? Ten, kto żył dobrze, po śmierci trafia właśnie do Olam Haba. Olam Haba (Przyszły Świat) to „stan przebywania duszy z Bogiem” Nie wiadomo do końca jak wygląda Olam ha-ba, bo też judaizm zaleca raczej zajmowanie się tym, co tu i teraz. Niektórzy mówią, że to będzie powrót do stanu stanu na początku stworzenia, sprzed momentu, w którym Ewa zjadła zakazany owoc. Ale to jest tylko jedna z interpretacji. Inna mówi o tym, że Olam Haba to będzie nasz świat, ale doprowadzony do doskonałości Przedsmak nieba można poznać już na ziemi, jak mówi Talmud, pobożne i sprawiedliwe życie sprawia, że człowiek już za życia może czuć się jak w raju. Gdy człowiek umiera, jego ciało wraca do ziemi, ale- według judaizmu- jego dusza wraca do Stwórcy. Dusza ulega procesowi oczyszczenia z duchowych skażeń, nim powróci do Boga. Żydzi wierzą w dwa światy, ten, który jest materialny i ten, który nadejdzie. Ten drugi jest światem duchowym. Wierzymy, że ci, którzy zasłużą otrzymają nagrodę w tym drugim świecie. Wszyscy zostaną osądzeni według ich czynów. Żydzi wierzą w nieśmiertelność ludzkiej duszy, ale jednocześnie w to, że po śmierci dusza nie może się dalej doskonalić bez ciała. Po śmierci każdy będzie musiał stanąć przed sądem, gdzie zostanie rozliczony ze swoich dobrych i złych uczynków. Grzesznicy trafiają do Gehinom, gdzie odpokutowują za popełnione przez siebie w życiu błędy. Co ciekawe, miejsce raju nie jest w judaizmie precyzyjnie zdiagnozowane. Wyznawcy podkreślają, że nikt nie wie jak będzie wyglądał ich raj i nie wiedzą co ich w nim czeka. Ma to jednak być coś dobrego, pochodzącego do Boga. Jak wyobrażamy sobie życie po śmierci? Wielu chciałoby się dowiedzieć, co czeka nas po śmierci. A religie świata starają się na to pytanie odpowiedzieć. Zobaczcie jak. Hinduizm – zjednoczenie z boską istotą. Po śmierci dusza, obleczona w subtelne, niewidzialne ciało przechodzi do innego istnienia. Jeśli nie osiągnie go od razu, odbywa wędrówkę, podczas której syci swój głód posiłkiem przynoszonym przez krewnych na ofiarę zmarłym. Nagrodą jest określony pobyt w niebie. Kto wyzwolił się już z konieczności ponownych narodzin i wcieleń, przebywa na stałe w świecie pozaziemskim w obecności boga. Wygasza wówczas całkowicie wszelka indywidualność, którą wchłania wszechogarniający duch. Hindusi wierzą, że ludzkie życie nie jest zależne od śmierci, co definiuje reinkarnacja. Zgodnie z tym pojęciem każde kolejne wcielenie jest kontynuacją poprzedniego, a więc śmierć nigdy nie jest uznawana za koniec życia. Zjawisko kolejnych reinkarnacji nazywane jest kręgiem Samary. Wiara w reinkarnację jest wśród wyznawców hinduizmu powszechna. Wierzą oni, że dusza przechodzi przez coraz wyższe postacie: od przedmiotu, przez rośliny i zwierzęta, a następnie człowieka. Duch porzuca zużyte ciało, by nowe przyoblec, jak człowiek co odzież znoszoną na świeżą zamienia. Istnieją też wyższe formy, które wiążą się z jeszcze większym zjednoczeniem z Bogiem. Hinduizm zakłada, że celem każdego człowieka jest uwolnienie się z tego kręgu, co ma przynieść duszy „moksę” czyli wyzwolenie. Zakończenie kolejnych wcieleń ma przynieść zjednoczenie się z boską istotą. Buddyzm – nirwana (wygaśnięcie) Kiedy pytasz naszą nauczycielkę, co będzie po śmierci, ona odpowiada: spójrz jak twoje życie wygląda teraz . U nas bardzo niewiele mówi się o zaświatach. Buddyści nie wierzą w nieśmiertelność ludzkiej duszy. Zgodnie z buddyzmem śmierć ciała oznacza rozpad człowieka na pięć składników: formę materialną, uczucia, rozum, wolę oraz świadomość. Buddyści uważają, że jednostka jest w swej istocie wieczna, dopóki nie osiągnie wyzwolenia z wszelkich pragnień (nirwany). Od tego momentu ponowne narodzenie już nie następuje. Brak wiary buddystów w nieśmiertelną i niezmienną duszę. Celem każdego buddysty jest uzyskanie nirwany, czyli wyzwolenia od kolejnych inkarnacji. Nirwana (wygaśnięcie)- wymaga uwolnienia od 3 wad: nienawiści, żądzy i błędnych mniemań, co jest możliwe jeszcze w obecnym życiu. Nirwana jest nicością i stąd porównuje się ją do pustej przestrzeni. Nieba ułożone są jedno nad drugim- wyższe niebo daje wyższe szczęście. Mimo to pobyt w niebie nie jest godny mędrca, gdyż okres niebiański kończy się powrotem do nieszczęść na ziemi. Ostateczne uwolnienie od cierpień zapewnia dopiero osiągnięcie nirwany. Źródła: Albert
Apokalipsa św. Jana - Zintegrowana Platforma Edukacyjna. Koniec świata i początek świata. Apokalipsa św. Jana. Wiele współczesnych dzieł literackich, malarskich czy filmowych zawiera w tytule słowo apokalipsa. Większość z nich to dramaty, dzieła katastroficzne lub fantastycznonaukowe, prezentujące wizję wojen, kataklizmów lub
Co dzieje się z człowiekiem w pierwszych chwilach po śmierci? Chrześcijanie trafiają od razu do nieba czy przechodzą w swego rodzaju sen? To jedne z pytań, na które odpowiedzi udzielił słynny kaznodzieja - 98-letni Billy Graham uznawany za jednego z największych ewangelistów minionego stulecia (przemawiał w 185 krajach do około 215 mln ludzi). Oto jego odpowiedź: Biblia nie odpowiada na wszystkie nasze pytania dotyczące nieba i życia po śmierci. Powodem jest to, że nasze umysły są ograniczone i niebo jest zdecydowanie zbyt wspaniałe, byśmy to zrozumieli. Pewnego dnia uzyskamy odpowiedzi na wszystkie nasze pytania, ale jeszcze nie teraz. Jak napisał apostoł Paweł, "teraz poznanie moje jest cząstkowe, ale wówczas poznam tak, jak jestem poznany". Jednak Biblia z pewnością wskazuje, że gdy umrzemy, to natychmiast wstąpimy w Bożą obecność, jeśli należymy do Chrystusa. Z naszego ziemskiego punktu widzenia śmierć wygląda jak sen, ale nie z Bożego punktu widzenia. Paweł napisał: "jesteśmy więc pełni ufności i wolelibyśmy raczej wyjść z ciała i zamieszkać u Pana". Gdzie indziej wskazał: "Jedno i drugie mnie pociąga: pragnę rozstać się z życiem i być z Chrystusem, bo to daleko lepiej" (Flp. 1,23). Później otrzymamy nowe ciała, które nigdy nie będą się starzeć ani nie będą poddane śmierci, bo będą jak zmartwychwstałe ciało Chrystusa. Jak mówi Biblia, "umarli wzbudzeni zostaną jako nieskażeni, a my zostaniemy przemienieni" (1 Kor. 15,52). Czy twoja nadzieja jest w Chrystusie? Śmierć to rzeczywistość, ale tak samo Boża oferta zbawienia w Chrystusie. Nie odkładaj swojej decyzji dla Niego, bo możesz zostać powołany do wieczności w każdej chwili - a wtedy będzie już za późno. Billy'emu Grahamowi zadano również pytanie: "Nigdy nie znałem swojej mamy, bo umarła, gdy byłem jeszcze bardzo mały. Czy rozpoznam ją, gdy trafię do nieba? I czy ona rozpozna mnie? To mnie niepokoi, bo słyszałem, że w Biblii jest gdzieś napisane, że w niebie nie będziemy pamiętać tego, co przeszłe". Billy Graham: Nie mam wątpliwości, że Twoja matka rozpozna Cię w niebie i Ty rozpoznasz ją, nawet jeśli nie poznaliście się na ziemi. Gdy jako niemowlę zmarł syn króla Dawida, to on oświadczył: "Pójdę za nim" (2 Sam. 12,23). Być może myślisz o fragmencie z Księgi Izajasza 65,17: "Oto Ja stworzę nowe niebo i nową ziemię i nie będzie się wspominało rzeczy dawnych, i nie przyjdą one na myśl nikomu". Ale ten werset nie ma nic wspólnego z tym czy spotkamy się z naszymi bliskimi w niebie, jeśli znamy Chrystusa. Zamiast tego, daje nam wspaniałą obietnicę - pewnego dnia wszystkie grzechy, bóle i porażki tego świata będą skończone i będziemy z Chrystusem na wieki. Co więcej, Bóg obiecał, iż w niebie nic, nawet pamięć grzechu i bólu tego świata, nie będzie padało cieniem na radość, jaką ma dla nas przygotowaną. Pomyśl o tym przez chwilę. Na tym świecie nawet pamięć tego, co ktoś nam uczynił lata temu może nadal powodować ból. Ale tak nie będzie w niebie. Nie będziemy skoncentrowani na przeszłości, lecz na Chrystusie i na tym, co On dla nas znaczy. Tymczasem obierz sobie za cel to, by żyć z Jezusem codziennie. Czy znasz Go? Jeśli nie, powierz mu się dziś. A potem czerp pociechę z jego obietnicy: "W domu Ojca mego wiele jest mieszkań; gdyby było inaczej, byłbym wam powiedział. Idę przygotować wam miejsce" (J. 14,2). Na podstawie:
Artykuł przedstawia obraz śmierci odczytany z języka opowiadań Jana Grzegorczyka zawartych w zbiorze Niebo dla akrobaty. Autor, podejmując problematykę odchodzenia, wpisuje się w ciąg literackich sposobów mówienia o śmierci.
KŁOPOTLIWE PYTANIA Ks. Andrzej Dańczak SKĄD WIEMY, ŻE PO ŚMIERCI IDZIEMY DO: NIEBA, PIEKŁA, CZYŚĆCA? Człowiek szuka jak największej ilości punktów pewnych, które pozwalają mu przejść przez życie w spokoju i poczuciu bezpieczeństwa. Przekłada się to w sposób naturalny i oczywisty na sferę wiary, gdzie pytanie dotyczące losu po śmierci należy do zasadniczych. Tajemnica śmierci zawiera w sobie przede wszystkim prawdę o wierności Boga wobec swojego stworzenia. Bóg będący miłością zawsze pozostaje wierny dziełu, które uczynił. To co powstało, nie zostanie zaprzepaszczone, unicestwione. Człowiek, wybiegając myślami poza moment swojej śmierci, może to czynić zawsze z nadzieją, że wierność Boga będzie dotyczyć także jego osoby. W tym przypadku jakakolwiek konkretna wiedza lub przewidywanie na pewno musi ustąpić właśnie wymiarowi nadziei. Jeżeli chodzi o nadzieję to trzeba przyznać, że na skutek nawarstwiania się w ciągu historii różnych czynników (np. akcentowanie sądu ostatecznego, praktyka pokutna, teologia zasługi) uległa nieco zatarciu jej pierwotna siła, związana ze spotkaniem Chrystusa na końcu czasów bądź po śmierci (por. Flp 2,20; Ap 22, a także Flp 1,21-23). Śmierć została niejako odarta z wymiaru misterium, przy jednoczesnym powoływaniu się na nią jako na pewnego rodzaju "straszak" pedagogiczny. Pytając o to, co ze mną będzie po śmierci, trzeba zawsze mieć na uwadze fakt, że wszyscy jesteśmy jednoznacznie powołani do zbawienia, do pełni życia w Bogu. Taki jest ostateczny cel powołania chrześcijańskiego, które od momentu chrztu wskazuje, do kogo należymy i gdzie, a raczej w Kim, zrealizuje się nasz ostateczny los. Bóg nie uczynił ani zła, ani piekła (por. Mdr 1,13) oraz nie stawia przed człowiekiem na równorzędnym poziomie alternatywy: niebo - piekło. Piekło jest zaprzeczeniem planu zbawienia i ekstremalną konsekwencją wyboru człowieka. Podstawowe przesłanie Jezusa dotyczące nadziei życia wiecznego łączy w sposób jednoznaczny obietnicę bycia z Bogiem w przyszłości i wiarę. "Kto słucha słowa mego i wierzy w Tego, który mnie posłał, ma życie wieczne i nie idzie na sąd, ale ze śmierci przeszedł do życia" (J 5,24). Bliskość z Jezusem za życia znajduje swoją kontynuację i dopełnienie po śmierci. Sakramenty, które przyjmujemy, modlitwa, która jednoczy nas z Chrystusem, życie chrześcijańskie, które prowadzimy - choć nie pozbawione upadków - stanowią elementy tej bliskości ze Zbawicielem. "(Bóg) razem też nas wskrzesił i razem posadził na wyżynach niebieskich - w Chrystusie Jezusie" (Ef 2,6). Zaufanie człowieka opiera się na jednej osobie - na osobie Chrystusa. Jest on jedynym gwarantem życia wiecznego. Nie istnieją żadne dowody życia po śmierci. Tylko w Chrystusie znajduje się oparcie dla naszej nadziei. "On jest zadatkiem naszego dziedzictwa w oczekiwaniu na odkupienie, które nas uczyni własnością (Boga) ku chwale Jego majestatu" (Ef 1,14). Bycie z Chrystusem po śmierci jest dla chrześcijanina nagrodą, ale przede wszystkim powinno być pojęte jako kontynuacja tego, co już obecnie jest częścią naszego życia. W takiej sytuacji obawa przed piekłem, niepewność wobec losu po śmierci staje się odległa, naturalnie przy zachowaniu zasady św. Pawła: "(...) zabiegajcie o własne zbawienie z bojaźnią i drżeniem (...)" (Flp 2,12). Interesujące pozostaje pytanie, czy wszystkich nas oczekuje czyściec. Kościół nigdy nie nauczał, że czyściec, spełniający pewnego rodzaju funkcję przygotowawczą przed wejściem do nieba, jest etapem obowiązkowym (czymś w rodzaju obowiązkowego przedsionka). Czyściec jest w sposób nierozerwalny związany z nauką o pokucie. Jest stanem, w którym człowiek posiada szansę dopełnienia pokuty, której nie spełnił podczas życia; pokuty pojmowanej jako dojrzewanie do miłości. Grzech wymaga konkretnego przeciwdziałania - jest nim miłość, która ponownie musi wypełnić "miejsce" osłabione grzechem. W wypadku gdy człowiek nie zdoła w ten sposób "dojrzeć" podczas życia, to proces ten zostaje przeniesiony na spotkanie z Chrystusem po śmierci. Tam w sposób intensywny dopełnia się to, czego zabrakło na ziemi. Niebo bowiem - doskonała wspólnota człowieka z Bogiem - wyklucza wątki nierozwiązane, zawieszone, sprawy niedokończone (por. Mt 5,25-26). Ks. Andrzej Dańczak - kapłan z diecezji gdańskiej, doktor teologii dogmatycznej na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. opr. ab/abJak wygląda Niebo? przez Student. o 22 czerwca 2018. w poznanie. Odłóżmy na bok alegoryczne obrazy Nieba, które w wielu mitach przedstawiane są jako cudne ogrody, w których wśród kwiecistych łąk i błękitnych stawów przechadzają się barwne pawie. Niebianie spacerują rozmawiając z aniołami, a niektóre z nich grają w tle na 4KdNHd. 2173162343052652977274370
